GASNA GURIA

Gasna guriaren prozesua pixka bat luzea da. Lehenik eta behin esnea pasteurizatzen dugu. Berotzean kaltzio-kateak ahuldu direnez, Kloruro kaltziko pixkirrin bat gehitzen zaio. Gero, hartzigarria gehitzen zaio. Ondotik, gatzagia ematen zaio esneari. Denbora tarte bat pasatuta, kollatua (gaztanbera, mamia) mozten da pikorrak taimaina egokian utzi arte. Sortutako gazuraren zati bat kentzen da eta urarengatik ordezkatu egiten da. Pixka bat berotzen da eta gazura ia dena kentzen zaio kollatu pikorrak eskuz prentsatzeko txapa batzuekin. Masa hori zatitan mozten da kixkile edo zimitzetan (moldeetan) sartzeko. Prentsara sartu eta presioa ematen zaie oraindik gelditzen zaien gazuraren parte bat atratzeko. Tarte baten buruan, kixkiletatik atra eta buelta ematen zaie berri prentsan sartzeko presio gehiagorekin. Bukatzeko, gatz-uran (salmueran) sartzen dira ontzen hasi baino lehen. Hilabete egonen dira hezetasun eta tenperatura kontrolatuz, gasnaren ezaugarri organoleptikoak mantentzeko. Pauso hauen guztien ondotik, gasna guria prest dago kontsumitzeko.

Gasna guri edo xamurra da, hori kolorekoa kanpotik eta xuriago barnetik. Zapore xuabea bezain intentsoa, esne eta gurin zertzeladak sumatu daitezke, baita jogurtaren edota fruitu idorren puntu bat ere. Testura krematsuko gasna da, hau izan daiteke ezaugarri nagusiena. Beratua edo urtua jateko aproposa baita: talo batekin, lasagna edo pasta batekin, gasna tortilla egiteko… edo tostada batean beratua ere. Ederra!

GASNA GURIAREN EGITE PROZESUA